اَلِمسِگاد خيلی زود متوجه شد که اين کشف در عرصه علم تاريخ ساز خواهد بود: «همان جا متوجه شدم که اين اسکلت متعلق به يک کودک از نياکان انسان امروزی است».

اين ديرين مردم شناس در ادامه توضيحاتش می& افزايد:& «فکر کنيد اين بچه را در تکه& ای ماسه سنگ می& يابيد، در حالی که دندان کودک هنوز معلوم است، پيشانی بسيار صاف و عمودی دارد، دندان نيش کوچکی دارد...آن قدر نادر و غيرقابل باور است که خودم هم در شک بودم و نمی& توانستم بپذيرم که موفق به اين کشف شده& ام و اسکلت [اين کودک باستانی] را يافته& ام.»

با وجود این، زِرای اَلِمسِگاد تصميم گرفت تا زمانی که تحقيقاتش درباره کشف فوق کامل نشده، آن را رسانه& ای نکند. ازين رو، در سکوت کامل سنگواره يافت شده را با دقتی وسواس گونه آماده کرد و مورد وارسی قرار داد: «اسکلت در يک تکه ماسه سنگ فشرده پيدا شده بود و بايد ذراتش را دانه به دانه از اسکلت جدا می کردم. برای همين هم، چند نفری به من توصيه کردند که تعدادی کاردان فنی استخدام کنم، اما من گفتم نه، خودم اين کار را انجام خواهم داد، هر چقدر هم وقت ببرد مهم نيست. کار اين بچه را به شخص ديگری نمی& سپارم.»

در پی اين تصميم، زِرای اَلِمسِگاد سال& ها در آزمايشگاه خود به سر برد و همان طور که گفته بود ذرات ماسه را دانه به دانه از روی بقايای کودک باستانی زُدود. اين پژوهشگر با استفاده از يک ميکروسکوپ قدرتمند، موفق شد جزئيات دندان درون جمجمه کودک را مشاهده کند و سن و جنسيت او را مشخص کند.

پس از شش سال پژوهش، اَلِمسِگاد اينک می& داند که کودک کشف شده دختربچه& ای سه ساله بوده که حدود ۳.۳ ميليون سال پيش جان خود را از دست داده است. 

اکنون، زِرای اَلِمسِگاد در نظر دارد سنگواره اين دختر ۳.۳ ميليون ساله را - که نام «سِلام» را برايش برگزيده - به عنوان «کهن& ترين کودک جهان» معرفی کند: «وقتی زمان کنفرانس مطبوعاتی رسيد، انگاری که زنی آبستن بودم که بعد از ۹ ماه نوزادش را زاييده و - به رغم درد، به رغم زمان طولانی و خسته کننده دوران بارداری - لبخند و چهره شادش را می& بينيد که به همسر و پزشکش نگاه می& کند.»

اين محقق تاکيد می& کند که کشف او متعلق به همه ملت& هاست: «کار من فرای ملت& هاست، فرای مليت& هاست، فرای قاره& هاست - چرا که همه ساکنان اين کره زمين را به يکديگر پيوند می& زند.»